Co jednak można pozytywnego napisać o rządzie, który przeprowadzając bolesną reformę emerytalną, nie chce się wsłuchać w głosy jej oponentów. Co o opozycji, która zamiast szukać jakiegoś kompromisu, po prostu próbuje wywrócić stołek. A może jednak? W sobotę rodzice żony zabrali córkę na spacer po Serocku. A córka wzięła ze sobą oczywiście swojego ukochanego misia.

Co stało się dalej, nie muszę chyba opowiadać. Miś gdzieś przepadł. Rozpacz. Mama, zamiast współczuć, ofuknęła córkę. „Tyle razy prosiłam, żebyś nie zabierała misia z domu. To przecież twoja przytulanka, jak teraz zaśniesz?". Ja też nie miałem nic ciekawego do powiedzenia. „Był miś, nie ma misia". Przedsiębiorczością za to wykazali się rodzice żony. Nazajutrz rozwiesili ogłoszenia i rozpuścili wici po Serocku – „Zginął miś". I się zaczęło. Ktoś widział misia na ławce, ktoś inny na rynku. Szukały panie z kiosku i ciucholandu. Misia zauważył też pan z rybnego. Sprawą zainteresowała się nawet straż miejska. „Widziałem go na targu, na pewno leżał na murku przy straganie". Ktoś inny podpowiedział: „Może znalazła go taka starsza pani, która wieczorami chodzi tu z pieskiem". I stał się cud. Miś odnalazł się właśnie u tej pani. Żeby radości było jeszcze więcej, stało się to w środę, w dniu imienin mojej córki. Co mam powiedzieć? Kocham Serock i wszystkich jego mieszkańców.