Wszyscy wiemy, że swą sławę dostawcy przednich węgrzynów zawdzięcza tokaj właśnie winom słodkim. To szlachta Rzeczypospolitej kupowała je w każdej ilości i stąd trafiały one na królewskie stoły. Byliśmy więc dla tokaju tym, kim Anglicy dla sherry, a Szkoci dla porto – ba, nawet nazwa „szamorodni" (wymawiana jako samorodny) nie bez przyczyny pobrzmiewa nam ze słowiańska.

Teraz więc pora pomóc braciom Węgrom w odkryciu ich innego skarbu. Nie żebym chciał zakopywać sześciopunktowe aszu w tokajskich piwnicach – one swych amatorów zawsze znajdą. Czas na tamtejsze wina wytrawne, a jest ich legion. Nie trzeba szukać daleko, niektóre węgierskie tokaje robią nawet na Słowacji, ale my jedźmy ciut za granicę, do skrytej w dolinie urokliwej wioski Erdőbénye, 20 km na północ od Tokaju, znanej niegdyś także z dynastii chasydzkich rabinów.

To tu umościło się kilku znakomitych producentów, a na wzgórzu nad wsią króluje bodaj najlepsza w winach wytrawnych w okolicy winnica Beresów. Owszem, muszkaty od Sarolty Bardos są warte polecenia, owszem, i znane z aszu Disznoko przyrządziło godnego furminta, ale to Beres na wytrawne postawił i chwała mu za to.

Co prawda, w Polsce nie do kupienia jest idealne na lato Naparany, ale owocowy i słodkawy Holdezust powinien je zastąpić. Prawdziwym wyzwaniem, niemal nieznanym w Polsce, są moje ulubione wytrawne tokaje szamorodne. To nieco podobne do wytrawnego sherry wino czeka jeszcze na swe odkrycie, na razie cieszmy się tokajską wiosną.

r.mazurek@uwazamrze.pl