Je suis le premier ministre. Tu es un idiote. Il... Il... Nigdy się tego nie nauczę, niech to szlag!

Donek, spokojnie. Jeszcze raz od początku.

Sam sobie powtarzaj, Paweł. Ja mam już wystarczający młyn z angielskim.

A musisz międlić ten głupi francuski? Buzek ledwo co dukał po francusku, a zrobili go tym przewodniczącym.

Nic nie rozumiesz. Buzek był pacynką, nawet tego nie porównuj. Ja się staram o prawdziwą robotę. Wszyscy mówią, że bez francuskiego nie ma mowy, choćby Frau Kanzlerin stawała na głowie.

Ano właśnie. A jakbyś tak był pierwszym szefem komisji, który zamiast chrumkać po żabojadzkiemu, będzie mówił piękną mową Goethego? Pomyśl, to by był sygnał, że nadeszły nowe czasy! Przełom, nowość, świeżość! Olać żabojadów!

Pomysł teoretycznie ciekawy. Ale, po pierwsze, tu przynajmniej pamiętam już zaimki w liczbie pojedynczej, a po niemiecku musiałbym wszystko zaczynać od nowa. Po drugie – ty sobie wyobrażasz, co by się działo, jakby mnie pismaki z prawej strony przyłapały na mówieniu po niemiecku? Od razu by to połączyły z dziadkiem i... Herr Tusk kaput.