Notoryczne dopominanie się o oficjalną prasę przyniosło skutek w listopadzie 1980 r., choć pierwszy numer „Jedności", pisma Międzyzakładowej Komisji Robotniczej NSZZ „Solidarność" Pomorza Zachodniego, ukazał się dopiero 19 stycznia 1981 r., a „Tygodnik Solidarność" 3 kwietnia 1981 r. Od tej pory trwała nieustanna i bezpardonowa walka pomiędzy partią a związkiem, w której prasa była orężem obu stron.

Wykorzystując całą machinę propagandową, władze starały się ograniczyć wszelkimi sposobami skutki złamania jej monopolu informacyjnego. Równolegle toczące się przygotowania do wprowadzenia stanu wojennego powodowały wykorzystanie akcji przeciwnika do ulepszenia i poprawienia niedociągnięć propagandowych mających osłaniać i uzasadniać całą operację. Podejmowane przez „Solidarność" akcje takie jak „Dni bez prasy" z sierpnia 1981 r. doskonale nadawały się do tego celu.