Można byłoby to zacząć jak bajkę. Byli sobie dwaj działacze podziemnej „Solidarności" i były ich dwie córki. Jedna – subtelna, rudowłosa Krysia, oczko w głowie tatusia. Druga nosząca włos ciemny – Julia, zbuntowana i krnąbrna.

Pierwsza opracowała gruby tom wspomnień o środowisku „Woli" pod tytułem „Będzie strajk", druga napisała szyderczy dramat „Ciała obce", oparty na tragicznym losie jednego z liderów podziemnej „Woli".

Rudowłosa stawiała pomnik, cierpliwie rejestrując wypowiedzi bohaterów sprzed lat, ciemna szydziła z nich, tworząc karykaturę społecznego oporu, bogoojczyźniany bełkot i brak tolerancji dla odmienności.

Obie pokazały, każda na swój sposób, jaki kłopot z „Solidarnością" lat 80., ze społecznym oporem możemy mieć teraz, w roku 2012.