Jest jeszcze jedno zupełnie wyjątkowe, rockowe wykonanie brytyjskiego hymnu. W 1970 r., otwierając festiwal na wyspie Wight, Jimi Hendrix przeszedł samego siebie. Starą, monumentalną pieśń przerobił w dziką, szaleńczą orgię dźwięków wyrażających bunt wyzwalającego się z więzów niewoli człowieka. I tak sobie myślę, że chyba tę wersję należy podesłać do unijnych pałaców władzy w Brukseli. Wtedy być może dotrze do nich, że rewolucja już się zaczyna od nowego hasła – wszyscy jesteśmy Brytyjczykami, Królowo.

PS – Drodzy Czytelnicy, tylko się nie pomylcie – studyjne nagranie Hendrixa jest już zupełnie inne, widocznie jakiś reżyser dźwięku przeraził się siły buntu...