Na koniec bardziej ogólna refleksja. Cała sprawa przeciwdziałania alkoholizmowi to idealny wręcz przykład hipokryzji jako ponadpartyjnej ideologii państwa. Gdyby bowiem trzy największe kampanie społeczne przyniosły pożądany skutek i pewnego dnia ludzie przestaliby pić alkohol, palić papierosy oraz z prywatnych samochodów przesiedli się do komunikacji publicznej, to w ciągu miesięcy budżet państwa stanąłby w obliczu bankructwa, pozbawiony wpływów z akcyzy i VAT na alkohol, tytoń i paliwa. I mielibyśmy w Polsce kryzys na miarę greckiego. Tak więc, kończąc ten tekst – nalewam sobie szklaneczkę whisky, aby wznieść toast za powodzenie tych wszystkich, którzy chcą wyjść z nałogu alkoholowego lub nadużywania alkoholu. I rozpocząć w swoim życiu nowy piękny rozdział abstynencji lub picia z rozsądkiem i umiarem. Właśnie ze względu na umiar nie naleję sobie drugiej szklaneczki whisky – na pohybel urzędnikom, którzy „rozwiązując problemy alkoholowe", rozwiązali problem dobrej synekury dla siebie.