Dokładnie tydzień temu prezydent Bronisław Komorowski wręczył nominacje nowym członkom rządu. Największym beneficjentem ostatniej rekonstrukcji gabinetu Tuska okazał się Jacek Rostowski (a właściwie Jan Antony Vincent-Rostowski), który został wicepremierem. To decyzja zaskakująca z kilku powodów.

Po pierwsze, od początku rządów Donalda Tuska mieliśmy jednego wicepremiera i nic nie wskazywało, że potrzebny jest drugi. Stanowisko to przypadało koalicjantowi Platformy Obywatelskiej – Polskiemu Stronnictwu Ludowemu. Zwyczajowo funkcję wicepremiera w rządzie Tuska pełnił lider PSL – najpierw Waldemar Pawlak, a po nim Janusz Piechociński.

Po drugie, wicepremierem polskiego rządu został człowiek z tajnymi powiązaniami w świecie międzynarodowej finansjery, o których opinia publiczna niewiele wie. W maju ubiegłego roku Rostowski uczestniczył w spotkaniu Grupy Bilderberg w Chantilly (w stanie Wirginia w USA), w którym udział wzięli m.in. prezes Banku Światowego James Wolfensohn, amerykańska sekretarz stanu Hillary Clinton, były premier Wielkiej Brytanii Tony Blair, przewodniczący Rady Europejskiej Herman Van Rompuy oraz David Rockefeller i Jacob Rothschild. Takie spotkania odbywają się co roku, a podczas nich omawiane są najważniejsze sprawy dotyczące globalnego bezpieczeństwa, polityki i gospodarki. Ich uczestnicy są zobowiązani do zachowania absolutnej tajemnicy. Od dawna wiadomo, że Grupa Bilderberg jest czymś w rodzaju ponadnarodowego rządu świata. Jej decyzje mają zmierzać do stworzenia nowego światowego ładu. I nie jest to wcale mrzonka. Coraz częściej mówi o tym wielu polityków i dziennikarzy. O postanowieniach, jakie zapadły na spotkaniu w Chantilly, nic nie wiadomo. Nie było nawet żadnych przecieków.

W tym kontekście pytanie, czyje interesy Rostowski reprezentuje w polskim rządzie, jest uzasadnione. Czy polityka finansowa Polski na pewno jest prowadzona w naszym interesie? Czy awans Rostowskiego nie ma aby na celu wzmocnienia nadzoru Grupy Bilderberg nad polityką państwa w obliczu spowolnienia gospodarczego, które już niebawem może się przerodzić w kryzys? Dziwnym zbiegiem okoliczności prawie natychmiast po mianowaniu Rostowskiego na wicepremiera Polska postanowiła przyspieszyć wejście do strefy euro, przyjmując projekt ustawy zezwalającej na ratyfikację unijnego paktu fiskalnego. A wejście do strefy euro jest na razie wbrew naszym interesom. Powiązanie naszej waluty z systemami silniejszych gospodarek i pozbycie się możliwości prowadzenia samodzielnej polityki pieniężnej zaszkodzi naszej gospodarce. Jeżeli jest spowolnienie gospodarcze, to osłabia się waluta (złotówka) i poprawia konkurencyjność eksportu. Wprowadzając euro, utrudniamy sobie powrót na ścieżkę wysokiego wzrostu. A przecież i bez tego nic nie wskazuje na to, że w najbliższych latach kondycja gospodarcza naszego kraju ulegnie poprawie. Sam Rostowski w jednym z ostatnich wywiadów nie ukrywał, że spowolnienie potrwa rok, półtora, a może nawet dłużej. Chyba że komuś zależy, abyśmy nie rozwijali się za szybko.